Κοινή επιστολή του Alessandro Kagliostro

»Γιατί σας χρειάζεται κάτι τι περισσότερο; Αν είσαστε τέκνα του Θεού, αν η ψυχή σας δεν ήταν τόσο ματαιόδοξη και γεμάτη περιέργεια, θα είχατε ήδη αντιληφθεί!

» Αλλά σας χρειάζονται λεπτομέρειες, σημεία και παραβολές. Ακούστε λοιπόν......

«Ας ξαναγυρίσουμε πολύ μακριά, στο παρελθόν, αφού το θέλετε.

»Κάθε φως προέρχεται από την Ανατολή, κάθε μύηση από την Αίγυπτο.

Ήμουν, όπως και σεις, τριών ετών, κατόπιν επτά, κατόπιν η ηλικία του «ανδρός» και ύστερα απ’ αυτήν την ηλικία δεν ξαναμέτρησα.

Τρεις επτάδες ετών κάνουν εικοσιένα χρόνια και πραγματοποιούν το πλήρωμα της ανθρώπινης ανάπτυξης (μεταμόρφωσης).

Στην πρώτη μου παιδική ηλικία, υπό το νόμο της μεγάλης ακρίβειας (αυστηρότητος) και δικαιοσύνης, υπόφερα στην εξορία όπως το Ισραήλ μεταξύ ξένων κρατών.

Αλλά όπως το Ισραήλ είχε μαζί του την παρουσία του Θεού, όπως o  Metatron το φύλαγε κατά τις οδοιπορίες του, το ίδιο ένας ισχυρός Άγγελος αγρυπνούσε πάνω μου, καθοδηγούσε τις πράξεις μου και φώτιζε την ψυχή μου εκτυλίσσοντας τις υπάρχουσες μέσα μου λανθάνουσες δυνάμεις.

Αυτός ήταν ο Διδάσκαλος και οδηγός μου.

»Το λογικό μου διαμορφωνόταν και καθοριζόταν. Διερωτόμουν, σπουδαζόμουν και λάβαινα συνείδηση για το κάθε τι που με περιέβαλε.  Έκανα πολλά ταξίδια. Πολλά ταξίδια, τόσο γύρω από το χώρο των διαλογισμών μου, όσο και στους Ναούς και τα τέσσερα μέρη του κόσμου  (σημεία του ορίζοντα).

Αλλά όταν ήθελα να εισδύσω στην προέλευση του ΕΙΝΑΙ μου και ν’ανέλθω προς το Θεό με ένα ενθουσιασμό της ψυχής μου, τότε το αδύνατο λογικό μου σιγούσε και μ’ άφηνε παραδομένο στους στοχασμούς μου.

»Μια αγάπη που με έλκυε προς κάθε πλάσμα, με κάποιο παρορμητικό τρόπο, χωρίς να θέλω, ένας ακαταμάχητος διακαής πόθος και μια βαθιά συναίσθηση των δικαιωμάτων μου για όλα  τα πράγματα, από της Γης μέχρι τον Ουρανό, με ωθούσαν και με έριχναν προς τη ζωή και η προοδευτική εμπειρία των δυνάμεών μου, της έκτασης της δράσης τους, της ευχέρειας της κίνησής τους και των ορίων τους, ήταν ο αγώνας που είχα για να υποβαστάσω (διεξαγάγω) εναντίον των κοσμικών εξουσιών.

Εγκαταλείφθηκα και επιχείρησα μέσα στη μοναξιά.

Πάλεψα όπως ο Ιακώβ με τον Άγγελο και με τους ανθρώπους όπως και με τους δαίμονες κι’ αυτοί νικημένοι μου έμαθαν τα μυστικά που αφορούν το κράτος του σκότους για να μη μπορέσω ποτέ να παραπλανηθώ σε καμιά απ’ αυτές τις «οδούς» που δεν ξαναγυρίζεις.

»Μια μέρα, ύστερα από πόσα ταξίδια και χρόνια, ο Ουρανός (εισάκουσε) εκτίμησε τις

προσπάθειές μου.

Θυμήθηκε το θεράποντά του και ντυμένος με γαμήλιο ένδυμα έτυχα της

χάριτος να γίνω όπως ο Μωϋσής δεκτός προ του Θεού.

Από τότε δέχθηκα μ’ ένα καινούργιο όνομα, μια ειδική αποστολή.

»Ελεύθερος και κύριος της ζωής, δεν σκεπτόμουν πια παρά να τη χρησιμοποιήσω μόνο για το έργο του Θεού.

Ήξερα πως θα στήριζε τις πράξεις μου και τους λόγους μου, όπως κι εγώ θα

στηρίξω το όνομά του και τη βασιλεία του επί της Γης.

Υπάρχουν υπάρξεις οι οποίες δεν έχουν πια φύλακες Αγγέλους: Υπήρξα ένας απ’ αυτούς.

»Να η παιδική μου ηλικία, ακριβώς όπως την απαιτεί το ανήσυχο και επιθυμών λόγους

πνεύμα σας.

Αλλά αν αυτή έχει διαρκέσει περισσότερα ή λιγότερα χρόνια ή αν αυτή την

πέρασα στις χώρες των πατέρων σας ή σε άλλες χώρες, τι σας ενδιαφέρει; Δεν είμαι

ελεύθερος άνθρωπος; Κρίνετε τα ήθη μου, δηλαδή τις πράξεις μου. Πέστε αν αυτές είναι

καλές.

Πέστε __________αν έχετε δει πιο ισχυρές απ’ αυτές και μην ασχολείσθε πια με την εθνικότητά μου, την κοινωνική μου θέση και με τη θρησκεία μου.

»Αν, ακολουθώντας την ευτυχή διαδρομή αυτών των ταξιδιών καμιά μέρα κάποιος από σας προσεγγίσει στις χώρες αυτές της Ανατολής που είδαν τη γέννησή μου, ας με θυμηθεί μόνον, ας προφέρει τ’ όνομά μου και οι θεράποντες του Πατρός μου θ’ ανοίξουν μπροστά του τις πύλες της Άγιας Πόλης.

»Τότε ας ξαναγυρίσει να πει στους αδελφούς του, αν έκανα μεταξύ σας κατάχρηση κάποιου ψεύτικου γοήτρου κι αν πήρα από σας κάτι που δεν μου ανήκε».

«Αντίο κύριοι, αντίο και σε σας καλοί και αληθινοί μου φίλοι.

Απευθύνομαι σε σας φίλοι μου, να με σκεπτόσαστε.

Αυτή η επιστολή ας είναι κοινή.

Σας αγαπώ όλους με όλη μου την καρδιά.»