Η Απολογία του Καλιόστρο
Δεν ανήκω σε καμία εποχή, σε κανένα τόπο• εκτός του χρόνου και του διαστήματος το Πνευματικό μου Ον ζει την αιώνια ύπαρξη του και, αν βυθισθώ μέσα στην σκέψη μου, ανερχόμενος την διαδρομή των αιώνων, αν εκτείνω το πνεύμα μου προς ένα τρόπο υπάρξεως, απομακρυσμένο από εκείνον που εσείς αντιλαμβάνεσθε, καθίσταμαι εκείνος που επιθυμεί.
Συμμετέχοντας ενσυνείδητα στο Απόλυτο Ον, προσαρμόζω την δράση μου σύμφωνα με τον κύκλο που με περιβάλλει.
Το όνομα μου είναι εκείνο του λειτουργήματος μου και το επιλέγω καθώς και το λειτούργημά μου, γιατί είμαι ελεύθερος.
Πατρίδα μου είναι εκείνη που σταματώ στιγμιαία το βήμα μου.
Αν θέλετε, ας τοποθετήσετε τον εαυτό σας στο χθες, μετρώντας τα χρόνια που έζησαν οι πρόγονοι σας, οι οποίοι σας είναι ξένοι• ή, τοποθετήστε τον εαυτό σας στο αύριο, με την αλαζονική ψευδαίσθηση ενός μεγαλείου που ίσως δεν θα είναι ποτέ δικό σας.
Εγώ είμαι εκείνος που είναι. Γεννήθηκα όχι από τη σάρκα αλλά από το πνεύμα.
Το όνομά μου, που είναι για εμένα κι από εμένα, είναι αυτό που διάλεξα για να εμφανίζομαι ανάμεσά σας, είναι αυτό που διεκδικώ.
Εκείνο που μου δόθηκε στη γέννησή μου, εκείνο με το οποίο με αποκαλούσαν στα νιάτα μου, σαν εκείνα από άλλες εποχές και άλλους τόπους, δεν τα πήρα μαζί μου, απορρίπτοντάς τα, όπως θα απέρριπτα τα παλιά ρούχα• τώρα πια είναι άχρηστα.
Ιδού εγώ, Ευγενής και Ταξιδευτής. Ομιλώ και η ψυχή σας τρέμει, αναγνωρίζοντας αρχαίους λόγους• μια φωνή μέσα σας, από καιρό σιγασμένη, ανταποκρίνεται στην έκκληση της δικής μου φωνής.
Δρω και η ειρήνη επανέρχεται στις καρδιές σας, η υγεία στο σώμα σας, η ελπίδα και το θάρρος στις ψυχές σας.
Όλοι οι άνθρωποι είναι αδελφοί μου, όλοι οι τόποι μου είναι προσφιλείς, τους διατρέχω ώστε το Πνεύμα να μπορέσει να κατέβει και να βρει ένα δρόμο προς εσάς.
Από τους ηγεμόνες, των οποίων σέβομαι την εξουσία, δεν ζητώ τίποτε παρά μόνο τη φιλοξενία στην επικράτειά τους κι όπου αυτή μου προσφέρεται περνώ, κάνοντας όσο περισσότερο καλό μπορώ, αλλά απλά περνώ. Δεν είμαι λοιπόν ένας Ευγενής Ταξιδευτής ;
Όπως ο νότιος άνεμος, όπως το εκθαμβωτικό φως του μεσημεριανού ήλιου, που χαρακτηρίζει την πλήρη γνώση των πραγμάτων και την ενεργό επικοινωνία με το Θεό, κατευθύνομαι προς Βορρά, στην καταχνιά και το κρύο, αφήνοντας πίσω μου κομμάτια του εαυτού μου, εξαντλώντας και ελαττώνοντας τις δυνάμεις μου σε κάθε στάση, αλλά αφήνοντας σε σας λίγη λάμψη, λίγη ζέστη, λίγη δύναμη μέχρις ότου θα φθάσω στο τέλος του ταξιδιού μου, την ώρα που το Ρόδο θ' ανθίζει πάνω στο Σταυρό.
Είμαι ο Καλιόστρο.
Συμμετέχοντας ενσυνείδητα στο Απόλυτο Ον, προσαρμόζω την δράση μου σύμφωνα με τον κύκλο που με περιβάλλει.
Το όνομα μου είναι εκείνο του λειτουργήματος μου και το επιλέγω καθώς και το λειτούργημά μου, γιατί είμαι ελεύθερος.
Πατρίδα μου είναι εκείνη που σταματώ στιγμιαία το βήμα μου.
Αν θέλετε, ας τοποθετήσετε τον εαυτό σας στο χθες, μετρώντας τα χρόνια που έζησαν οι πρόγονοι σας, οι οποίοι σας είναι ξένοι• ή, τοποθετήστε τον εαυτό σας στο αύριο, με την αλαζονική ψευδαίσθηση ενός μεγαλείου που ίσως δεν θα είναι ποτέ δικό σας.
Εγώ είμαι εκείνος που είναι. Γεννήθηκα όχι από τη σάρκα αλλά από το πνεύμα.
Το όνομά μου, που είναι για εμένα κι από εμένα, είναι αυτό που διάλεξα για να εμφανίζομαι ανάμεσά σας, είναι αυτό που διεκδικώ.
Εκείνο που μου δόθηκε στη γέννησή μου, εκείνο με το οποίο με αποκαλούσαν στα νιάτα μου, σαν εκείνα από άλλες εποχές και άλλους τόπους, δεν τα πήρα μαζί μου, απορρίπτοντάς τα, όπως θα απέρριπτα τα παλιά ρούχα• τώρα πια είναι άχρηστα.
Ιδού εγώ, Ευγενής και Ταξιδευτής. Ομιλώ και η ψυχή σας τρέμει, αναγνωρίζοντας αρχαίους λόγους• μια φωνή μέσα σας, από καιρό σιγασμένη, ανταποκρίνεται στην έκκληση της δικής μου φωνής.
Δρω και η ειρήνη επανέρχεται στις καρδιές σας, η υγεία στο σώμα σας, η ελπίδα και το θάρρος στις ψυχές σας.
Όλοι οι άνθρωποι είναι αδελφοί μου, όλοι οι τόποι μου είναι προσφιλείς, τους διατρέχω ώστε το Πνεύμα να μπορέσει να κατέβει και να βρει ένα δρόμο προς εσάς.
Από τους ηγεμόνες, των οποίων σέβομαι την εξουσία, δεν ζητώ τίποτε παρά μόνο τη φιλοξενία στην επικράτειά τους κι όπου αυτή μου προσφέρεται περνώ, κάνοντας όσο περισσότερο καλό μπορώ, αλλά απλά περνώ. Δεν είμαι λοιπόν ένας Ευγενής Ταξιδευτής ;
Όπως ο νότιος άνεμος, όπως το εκθαμβωτικό φως του μεσημεριανού ήλιου, που χαρακτηρίζει την πλήρη γνώση των πραγμάτων και την ενεργό επικοινωνία με το Θεό, κατευθύνομαι προς Βορρά, στην καταχνιά και το κρύο, αφήνοντας πίσω μου κομμάτια του εαυτού μου, εξαντλώντας και ελαττώνοντας τις δυνάμεις μου σε κάθε στάση, αλλά αφήνοντας σε σας λίγη λάμψη, λίγη ζέστη, λίγη δύναμη μέχρις ότου θα φθάσω στο τέλος του ταξιδιού μου, την ώρα που το Ρόδο θ' ανθίζει πάνω στο Σταυρό.
Είμαι ο Καλιόστρο.
